Było to jesienią 1994 r. Przechodziłem przez dziedziniec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Stoi tam pomnik przedstawiający Papieża Jana Pawła II i kardynała Stefana Wyszyńskiego. Stała przy nim grupa młodzieży ze starszych klas szkoły podstawowej. Towarzysząca im nauczycielka zapytała: - Czy wiecie, kto to jest? Padła szybka odpowiedź:-Ojciec Święty z jakimś księdzem! Z pewnym przerażeniem pomyślałem sobie: - Jak to? W 13 lat po śmierci Prymasa młodzież już Go nie zna!
Gdy się nieco uspokoiłem, pomyślałem nieco głębiej: - Przecież, oni urodzili się już po śmierci Wielkiego Kardynała, który dla nas, dla mojego pokolenia, dla pokolenia naszych rodziców był częścią współczesności i częścią ojczystego pejzażu. I też pomyślałem sobie wtedy, że tę Postać trzeba stale ukazywać następnym pokoleniom.
To bardzo dobrze, że Sejm pierwszy rok trzeciego tysiąclecia ery chrześcijańskiej ogłosił w Polsce Rokiem Kardynała Wyszyńskiego. Dzięki temu przygotowano wiele programów telewizyjnych i radiowych, napisano artykuły, wydano wiele pięknych i cennych albumów oraz książek. Postać Prymasa Tysiąclecie zafunkcjonowała w świadomości społeczeństwa. To ważne, bo trzeba dołożyć wszelkich starań, by czas jej nigdy nie oddalił. Trzeba oczywiście zachować należną roztropność, aby nie były to działania ograniczające się do jednorazowej okolicznościowej akcji lub, co gorsze, aby przez obecność Kardynała Wyszyńskiego w mediach, nie pojawiła się niepożądana reakcja przesytu, a co za tym idzie i odrzucenia.
Biskup lubelski Stefan Wyszyński Prymasem Polski został po śmierci kard. Augusta Hlonda w 1948 r. Swą pasterską posługę rozpoczął w początku 1949 r. Wtedy dla Polski rozpoczynał się najgorszy czas okresu stalinowskiego. Komuniści w swych planach mieli całkowite opanowanie kraju na wszystkich polach. Kościół, który oddziaływuje na dusze i sumienia ludzi, był poważnym czynnikiem utrudniającym im całkowite, totalne ujarzmienie Polski i jej społeczeństwa. Dlatego rozpoczęli walkę z Kościołem i jego pasterzami. Pierwszym wrogiem był Prymas Wyszyński, który stał na straży moralności społecznej i ludzkich sumień. Szykany przeniesiono nawet na płaszczyznę międzynarodową. Gdy Papież Pius XII w roku 1952 mianował go kardynałem, władze państwowe nie pozwoliły mu wyjechać do Rzymu po odebranie tej godności. A w kilka miesięcy później (już po śmieci Stalina!) aresztowano Prymasa i osadzono w klasztorze pod strażą. Przez ponad trzy lata przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim, Stoczku Warmińskim, Prudniku i Komańczy.
Bez nienawiści
W ubiegłym roku wszedł na ekrany polskich kin film pani Teresy Kotlarczyk zatytułowany Prymas. Trzy lata z tysiąca. Ukazuje on okres osadzenia Kardynała w klasztorze przemienionym na więzienie. Ksiądz Prymas przez całe życie dokonywał codziennie notatek z wydarzeń minionego dnia. Tak też i było w miejscach internowania. Ukazały się te więzienne zapiski w książce. I jest tam zdanie, które jest niezwykle charakterystyczne dla tego Wielkiego Człowieka, a powinno być myślą każdego z nas, chrześcijan, katolików. Kiedy rozważał swój stosunek do władz państwowych, które bezprawnie go aresztowały, a potem szykanowały, napisał: "Niczym mnie nie zmuszą do tego, abym ich nienawidził". Zdania tego zabrakło, niestety, we wspomnianym filmie. A szkoda, bo jest ono istotą chrześcijaństwa. Zapamiętajmy to zdanie; zwłaszcza, gdy w sercach naszych rodzić się zaczyna nienawiść.
Do młodzieży
Ksiądz Prymas z wielką serdecznością i troską odnosił się do młodzieży. Pragnął, aby była ona bliska Boga, wiary, Chrystusa i Maryi, bliska historii, kultury i teraźniejszości Polski. Mówił do młodych: "Musicie mieć w sobie coś z orłów, serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Orły to wolne ptaki, bo szybują wysoko (...) Stać Was na wiele. Wysoka jest godność człowieka. Człowiek przerasta wszystko prócz Boga: Stawiamy Wam duże wymagania". Ale też i przestrzegał młodych: "Strzeżcie się fałszywych proroków. Chrystus wzywa do nowego stylu życia w uczciwości i prawdzie". Wiele można czytać tekstów Księdza Prymasa skierowanych do młodzieży. On zawsze bronił młodych. Uważał, że młodzież jest dobra, tylko trzeba do niej wyjść z sercem. W r. 1972 mówił do młodzieży w Warszawie: "Wolno Wam zajmować postawę krytyczną wobec poczynań starszych, byleby tylko była ona połączona z odpowiedzialnością osobistą za zadanie, jakie macie do wypełnienia" . Kilka lat potem kardynał Wyszyński powiedział bardzo ważne słowa, które powinny poruszyć nasze serca i nasze działania: "Przykazanie mówi: ´Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego´. Muszę porządnie siebie miłować, abym lepiej miłował innych ludzi. Im lepiej będę siebie kochał, prawdopodobnie zyska na tym bliźni, Nie jest to egocentryzm, samolubstwo, kręcenie się wokół siebie. Nie! To jest zrozumienie głębi człowieczeństwa, z którego wyrasta postawa myślenia o innych".
I rzeczywiście, jeśli będziemy miłowali siebie samych, to nie będzie miał do nas przystępu alkohol spożywany w nadmiarze, nikotyna, narkotyki, chuligaństwo, łamanie prawa, norm moralnych i społecznych. Jeśli będziemy miłowali siebie samych, to obce nam będzie wszystko to, co jest dla nas złe, niedobre i zgubne. Jeśli będziemy kochali samych siebie, to zyskamy my sami: każdy z nas i całe społeczeństwo.
Na koniec warto powtórzyć prymasowskie słowa do młodzieży: " Musicie mieć w sobie coś z orłów, serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Orły to wolne ptaki, bo szybują wysoko".
Do wszystkich
A tak naprawdę cytowane wyżej słowa odnoszą się do nas wszystkich, zwłaszcza żyjących w dzisiejszych trudnych czasach. Bo w dobie transformacji Polski, gdy tyle nędzy, bezrobocia i wielu z nas traci nadzieję i nie widzi żadnych perspektyw, słowa te są wezwaniem do przezwyciężenia marazmu, który przed stu laty opisał Stanisław Wyspiański mówiąc o rodakach: "Oni by mogli mieć, ale oni nie chcą chcieć". Musimy, musimy, mieć w sobie coś z orłów!
Temat: (42) ŚWIĘTY STANISŁAW - PATRON ŁADU MORALNEGO.
Proszę przeczytać treść ze s. 114 -115.
1. Najważniejsze wydarzenia z życia św. Stanisława, biskupa.
2. Wyjaśnij, dlaczego św. Stanisława możemy nazwać patronem chrześcijańskiego ładu moralnego? 3. Zinterpretuj fragment Pisma Świętego: Rz 8, 31-35.37 i odnieść tekst biblijny do swojego życia.
4. Podaj przykłady obrony zasad moralnych w codziennym życiu.
Poznajemy duchowe i kulturowe znaczenie przyjęcia chrztu przez
naszą Ojczyznę.
1. Uzasadnić znaczenie chrztu dla historii Polski i Europy.
2. Jakie jest znaczenie chrztu dla chrześcijan dzisiaj?
3. Dokonaj interpretacji literackiej i religijnej wybranych fragmentów
biblijnych oraz tekstu Pieśni XXV Jana Kochanowskiego.
Temat: (53) "DUCHU OGNIA, DUCHU ŻARZE, DUCHU ŚWIATŁO"( Obecność i działanie Ducha Świętego)
Proszę przeczytać treść z podręcznika na s. 140 - 141.
1. Co świadczy o obecności i działaniu Ducha Świętego?
2. Zinterpretuj symbole stosowane dla wyobrażenia Ducha Świętego.
3. Podejmi refleksję nad własną relacją do Ducha Świętego.
4. Dostrzeż potrzebę głębszego poznania Ducha Świętego oraz umacniania więzi z Nim.
Temat: (40) APOSTOŁ PRAWDY - ŚWIĘTY TOMASZ Z AKWINU.
Proszę przeczytać treść ze s. 108 - 109.
1. Wskazać elementy charakteryzujące pozycję Kościoła w średniowieczu.
2. Wyjaśnij znaczenie pojęcia „teologia”.
3. Najważniejsze fakty z życia św. Tomasza z Akwinu.
Odczytujemy fragment Pisma Świętego – Mdr 7, 7-10.
• O co prosił autor natchniony?
• Jaka jest wartość Mądrości?
Przykładem umiłowania Mądrości jest św. Tomasz, który cenił ją bardziej niż bogactwa czy zaszczyty.
Zastanówmy się, które cechy św. Tomasza możemy naśladować w naszym codziennym życiu. Pomocą w udzieleniu odpowiedzi na to pytanie może być tekst z podręcznika "Ja i moje codzienne obowiązki".
1. Jak kształtowały się stosunki państwo – Kościół od pierwszych wieków n.e. po współczesność?
2. Podaj podstawowe typy relacji: państwo – Kościół.
3. Opisz sytuację chrześcijan w Polsce w okresie powojennym oraz po 1989 roku; z czego wynikają różnice?
4. Jakie skutki ma dla Ciebie obecna relacja między państwem polskim a Kościołem katolickim?
• Kto na terenie waszej miejscowości reprezentuje władzę państwową, a kto jest zwierzchnikiem Kościoła?
• Jaka jest wzajemna relacja osób sprawujących te funkcje?
Co świadczy o tej relacji?
Przełom w stosunkach państwo – Kościół, jaki dokonał się po 1989 roku, a którego wyrazem było podpisanie konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą
Polską w 1993 roku.
Czytamy tekst Mk 12, 14-17 i analizujemy go, korzystając z komentarza "Postawa chrześcijan wobec władzy doczesnej".
Dalej czytamy teksty: "Postawa cesarzy rzymskich wobec pierwszych
chrześcijan", – "Zależność między państwem a Kościołem w średniowieczu",
– "Dążenie do oddzielenia Kościoła od państwa".
Zmiany, jakie zachodziły w relacjach państwo – Kościół.
Odczytujemy fragment encykliki "Deus caritas est" Benedykta XVI. Zastanawiamy się, jaki typ relacji państwo – Kościół ukazał tu papież.
Proszę przeczytać ze s. 102 - 103 i odpowiedzieć na następujące zagadnienia:
1. Kim był Święty Franciszek z Asyżu? Podać główne fakty z jego życia. 2. Na czym polega sens franciszkańskiego ubóstwa?
3. Wykaż, że Święty Franciszek kierował się miłością do Boga i ludzi.
(Mt 6, 25-26.32-33):
• Do czego wzywa nas odczytane słowo Boże?
• W jaki sposób Święty Franciszek realizował te słowa?
1. Kim był Święty Benedykt i jego najważniejsze wydarzenia z jego życia?
2. Wykaż aktualność i uniwersalny charakter wskazań zawartych w regule zakonnej Świętego Benedykta.
3. Dlaczego Święty Benedykt jest patronem Europy?
4. Jaki był wkład benedyktynów w rozwój życia religijnego, szkolnictwa, kultury rolnej w średniowiecznej Europie oraz w późniejszych czasach?
5. Wyjaśnij sens benedyktyńskiej zasady życia.
1. Jaki zakres wdarzeń obejmuje Triduum Paschalne ( trzy dni przejścia ze śmierci do życia)?
2. W jaki sposób dziś świętujemy pamiątkę tych wydarzeń?
Odpowiedzi proszę przesłać na mój adres e - mail, będą ocenione.
WTOREK, 07 KWIETNIA 2020 r.
4 lekcja (10:45 - 11:30)
Temat: (30) WIARA BEZ UCZYNKÓW JEST MARTWA.
Proszę przeczytać treść ze s. 78 - 79. Następnie pod tematem w zeszycie wpisać odpowiedzi na pytania. Proszę też, abyście fotografie Waszej pracy przesłali mi na mój adres e - mail lub wpisali w programie Teams w obszarze pracy ucznia. Te prace będą ocenione.
1. Wyjaśnić, czym jest wiara i do czego zobowiązuje?
(Podręcznik s. 74 - 75. Proszę przeczytać i odpowiedzieć na pytania. Odpowiedzi proszę wpisać do zeszytu).
1. Czym jest Prawo Królestwa Bożego?
2. Wyjaśnij znaczenie błodosławieństw.
25. 03. 2020 środa
2. (8:55 - 9:40)
Drodzy Uczniowie!
Witam Was serdecznie. Na początku lekcji proszę pomodlić się do Ducha Świętego, prosząc o światło w nauce.
TEMAT: GŁOSIĆ WSZYSTKIM NARODOM DOBRĄ NOWINĘ.
(Podręcznik s.70, temat nr 27)
Bardzo proszę przeczytać treść tematu ze stron 70 - 73.
Następnie wpisać do zeszytu:
1. Czym jest Dobra Nowina?
- ...
2. Etapy formowania się Ewangelii.
- ...
3. Wymień imiona ewangelistów, podaj ich symbole. ( Zobacz "Album fotograficzny")
- ...
4. W jaki sposób możemy dzisiaj głosić Dobrą Nowinę, jak możemy dzielić się z innymi?
- ...
( Jeśliby ktoś z Was nie miał podręcznika, to proszę odpowiedzi szukać w Internecie, a w razie potrzeby możecie pisać do mnie).
Na zakończenie pomódlcie się przez wstawiennictwo Maryi, której dzisiaj święto obchodzimy (Zwiastowanie Pańskie), o ratunek dla dzieci zagrożonych pod sercem swoich mam.
Pozdrawiam Was i polecam Bogu.
Drodzy Uczniowie!
Podaję ostatni temat, który nie dokończyliśmy. Bardzo proszę przeczytać wiadomości na temat nr 26 i wpisać do zeszytu notatkę.
(26)Temat: Jezus Chrystus jest postacią historyczną.
Istnieją dwa rodzaje świadectw o historycznym istnieniu Jezusa. Ważniejsze, bo podające więcej danych o osobie, życiu, działalności i nauczaniu Jezusa, to źródła chrześcijańskie. Do nich należą cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Apostolskie i apokryfy, czyli pisma , które nie weszły w kanon Pisma Św., a opisują dzieje wczesnego chrześcijaństwa. Drugim źródłem są świadectwa pozachrześcijańskie.
Świadectwa pozachrześcijańskie:
Talmud (hebr. nauka, studium) zawiera tradycje żydowskie, zwłaszcza przepisy prawnicze. Stworzyli go uczeni żydowscy na przestrzeni od II do VI wieku po Chrystusie. Jest to zbiór komentarzy do Tory, czyli Pięcioksięgu Mojżesza. Wspomina o śmierci Jezusa i uczniach, którzy w jego imieniu uzdrawiali chorych, zaprzecza zmartwychwstaniu, a ponadto zawiera też treści zniesławiające Jezusa, Jego pochodzenie i Jego matkę.
Józefa Flawiusza(37-103)) był historykiem żydowskim i rodakiem Jezusa urodzonym kilka lat po Jego śmierci. W swoim dziele: "Starożytności żydowskie" krótko i w charakterystyczny sposób wspomina o Jezusie, Janie Chrzcicielu i Jakubie, bracie Pana.
Z podobnym świadectwem potwierdzającym historyczność Jezusa spotykamy się również wśród historyków rzymskich. Pierwszorzędne miejsce zajmuje wśród nich Korneliusz Tacyt (54-119). Był on wybitnym i najbardziej wiarygodnym historykiem rzymskim. Przed 117 rokiem wydał dzieło pod tytułem Roczniki, zawierające historię Rzymu od śmierci Augusta do cesarza Nerona, w którym pisze: „ …nie ustępowała hańbiąca pogłoska, lecz wierzono, że pożar był nakazany. Aby więc ją usunąć, postawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazwał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany był na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata, a przytłumiany na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne lub sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników.” Świadectwo Tacyta o Chrystusie, jako założycielu chrześcijaństwa, o Jego skazaniu na śmierć przez Poncjusza Piłata za panowania cesarza Tyberiusza, jest najważniejszym ze wszystkich dokumentów niechrześcijańskich.
List Pliniusza Młodszego(ok.112 r.) napisany do cesarza Trajana. Pliniusz Młodszy (62-113), jako wielkorządca cesarza Trajana w Bitynii w Azji Mniejszej przesyłał do Rzymu sprawozdania ze swych rządów.
W liście pisał o chrześcijanach i ich wierze.
Swetoniusza (85 – 160 r.). Był sekretarzem cezara Hadriana. W dziele „Żywot Klaudiusza” zaznacza, że: "Klaudiusz wypędził Żydów z Rzymu, byli bowiem podżegani przez Chrystusa wywołując często zamieszki". Świadectwo to potwierdza istnienie w Rzymie na przełomie lat 40 - 50-tych dużej grupy chrześcijan.
Chronologiczne fakty z życia Jezusa Chrystusa:
Narodziny Zbawiciela w Betlejem.
Ucieczka do Egiptu.
Powrót z Egiptu do Nazaretu.
Dwunastoletni Jezus udaje się na święta do Świątyni Jerozolimskiej.
Chrzest Jezusa nad Jordanem.
Kuszenie Pana Jezusa na pustyni.
Publiczna działalność.
Przemienienie na górze Tabor.
Ustanowienie Eucharystii.
Męka i Śmierć Chrystusa.
Zmartwychwstanie Pana Jezusa.
Wniebowstąpienie.
Środa 18.03.2020
Temat: Święto mojego zbawienia.
Drodzy Uczniowie, przeżywamy Wielki Post. To nasze przebywanie w domu możemy porównać do przebywania na pustyni duchowej, a więc szczególny czas w którym możemy zbliżyć się do Boga, bardziej przeżywać dzieło naszego zbawienia. Proponuję obejrzeć filmik o męce Pana Jezusa.
