Dnia 22 października w liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II dzieci z kl. Va pod opieką s. Mirosławy Górniak przedstawiły montaż słowno – muzyczny z okazji XIX Dnia Papieskiego, który w tym roku przypadał w niedzielę 13 października. „Wstańcie, chodźmy” - to hasło inscenizacji.
Zostało ono zaczerpnięte z książki św. Jana Pawła II wydanej w Krakowie w 2004 r. pod tym samym tytułem. W książce tej papież wskazuje na łączność biskupa z Jezusem Chrystusem i Apostołami. W tym roku przeżywaliśmy 40 rocznicę I Pielgrzymki św. Jana Pawła II do Ojczyzny (2 – 10 czerwca 1979 r.) oraz przygotowujemy się do beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego – Prymasa Tysiąclecia, która odbędzie się 7 czerwca 2020 r. Pielgrzymka ta była jedyną, w której uczestniczył również Prymas.
Była to wizyta trudna, a zarazem niezwykle doniosła w skutkach. Władze komunistyczne sprzeciwiały się jej, przeczuwając, że może mieć wpływ na Polaków i w konsekwencji zmienić przyszłość kraju.
W książce: „Wstańcie, chodźmy” papież zestawia powołanie Abrahama i Chrystusa, i ukazuje, że każde powołanie człowieka, to podwójna tajemnica. Tajemnica pamięci o tym, co z miłości Bożej już stało się w ludzkich dziejach, a zarazem to tajemnica przyszłości – nadziei: tajemnica progu, który każdy ma przekroczyć na mocy wezwania Chrystusa. Zobrazowaniem powyższych słów może być właśnie to wszystko, czego dokonał św. Jan Paweł II poprzez I Pielgrzymkę do Ojczyzny. Papież wskazał na chrześcijańskie korzenie Polski i ukazał horyzonty nadziei związanej z ufnością pokładaną w Bogu. Św. Jan Paweł II podkreślał wielkość życia i dzieła kard. Stefana Wyszyńskiego, człowieka prawdziwie opatrznościowego na ówczesne czasy. W przywołanej już książce papież mówi o powołaniu, zwłaszcza biskupa. Pisze, że „Wiara, odpowiedzialność i odwaga każdego z nas zostaje w ten sposób wpisana w tajemnicę wypełnienia Bożego planu”. Obaj wielcy polscy biskupi potrafili wiarą, odpowiedzialnością i odwagą ukazywać naszej Ojczyźnie i światu Chrystusa.
Dzisiaj ważne jest, aby młodzi ludzie pogłębiali znajomość życia i nauczania tych dwóch wspomnianych ludzi Kościoła. Podczas Apelu uczniowie ukazywali te postacie jako wielkich świadków Chrystusa, byśmy tak jak oni otworzyli się na wiarę, by prawdziwie żyć miłością.